Выцінанка — гэта тэхніка стварэння ўзораў і кампазіцый шляхам выразання з паперы. Мастацтва з’явілася ў Беларусі ў XVI стагоддзі, калі папера стала больш даступнай. Першапачаткова выцінанкі выкарыстоўваліся для ўпрыгожвання хат, асабліва на Каляды: імі аздаблялі сцены, вокны, столі, ствараючы ўтульнасць і адчуванне свята. Узоры і кампазіцыі, якія выразалі з паперы, неслі не толькі эстэтычнае, але і сімвалічнае значэнне, адлюстроўваючы светапогляд і культурныя традыцыі беларускага народа.